به گزارش «قدس آنلاین»،  از دیدگاه امام خمینی و دیگر بزرگان صاحب بصیرت برای فهم و استفاده از قرآن کریم موانعی وجود دارد که طالب فهم قرآن و جویندگان معارف قرآنی باید این موانع را از میان بردارند. امام از این موانع به حجاب‌های بین مستفید و قرآن تعبیر می‌کنند.

از دیدگاه امام خمینی(ره) یکی از حجاب‌ها که مانع فهم قرآن شریف و استفاده از معارف و مواعظ این کتاب آسمانی می شود، معاصی و کدورات و تاریکی‌هایی است که از طغیان و سرکشی نسبت به ساحت قدس پروردگار عالمیان پدید می‌آید؛ یکی دیگر از این موانع، خودبینی است که موجب می‌شود آدمی خود را از راهنمایی‌های قرآن بی‌نیاز بداند.

تعصب و دلبستگی به آرا و مذاهب فاسد نیز موانع فهم قرآن به شمار می‌رود که امام(ره) در این باره می‌فرماید: «اگر اعتقاد فاسدی به مجرد استماع از پدر و مادر یا بعضی از جهله از اهل منبر در دل ما راسخ شده باشد، این عقیده حاجب شود مابین ما و آیات شریفه الهیه، و اگر هزاران آیه و روایت وارد شود که مخالف آن باشد، یا از ظاهرش مصروف کنیم و یا به آن به نظر فهم نظر نکنیم».

بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران همواره به ارتباط با قرآن تأکید داشتند و مردم را به انس با کلام وحی تشویق می‌کردند. در ادامه چند توصیه ایشان در رابطه با قرآن کریم را که در کتاب «قرآن از دیدگاه امام خمینی(ره)» به چاپ رسیده است،  مرور می‌کنیم؛

تصور نکن که قرائت بدون معرفت اثری ندارد 

فرزندم! با قرآن این بزرگ کتاب معرفت آشنا شو، اگر چه با قرائت آن. و راهی از آن به سوی محبوب باز کن و تصور نکن که قرائت بدون معرفت اثری ندارد که این وسوسه شیطان است.

آخر این کتاب از طرف محبوب است برای تو و برای همه کس، و نامه محبوب؛ محبوب است اگر چه عاشق و محب، مفاد آن را نداند و با این انگیزه، حب محبوب که کمال مطلوب است به سراغت آید و شاید دستت گیرد.

هدف از تلاوت قرآن کریم

 مطلوب در تلاوت قرآن شریف آن است که در اعماق قلب انسان تأثیر کند و باطن انسان صورت کلام الهی گیرد و از مرتبه ملکه به مرتبه تحقق رسد. و اشاره به این فرموده آنجا که (معصوم) فرماید: «جوان مؤمن اگر قرائت کند، قرآن در گوشت و خون او وارد می شود» و این کنایه از آن است که صورت قرآن در قلب مستقر و جایگزین گردد به طوری که خود باطن انسان، کلام الله مجید و قرآن حمید گردد به اندازه لیاقت و استعدادش.

«تطبیق» مهم‌ترین آداب قرائت قرآن کریم

یکی از آداب مهم قرائت قرآن که انسان را به نتایج بسیار و استفادات بی‌شمار نایل کند، «تطبیق» است. آنچنان که در هر آیه از آیات شریفه که تفکر می‌کند، مفاد آن را با حال خود منطبق کند، و نقصان خود را به واسطه آن مرتفع کند و امراض خود را بدان شفا دهد.

مثلا در قضیه شریفه حضرت آدم (ع) ببیند سبب مطرود شدن شیطان از بارگاه قدس با آن همه سجده‌ها و عبادت‌های طولانی چه بوده، خود را از آن تطهیر کند؛ زیرا مقام قرب الهی جای پاکان است، با اوصاف و اخلاق شیطانی قدم در ان بارگاه قدس نتوان گذاشت.

از آیات شریفه استفاده می‌شود که مبداء سجده ننمودن ابلیس، خودبینی و عجب بوده که کوس «انا خیر منه خلقتنی من نار و خلقته من طین؛ من بهتر از اویم، من را از آتش و او را از گل آفریدی» (اعراف/۱۲) زد، و این خودبینی اسباب خودخواهی و خود فروشی که استکبار است، شد...پس مطرود درگاه شد.

مهم‌ترین مانع فهم قرآن

یکی از حجاب‌ها که مانع از فهم قرآن شریف و استفاده از معارف و مواعظ این کتاب آسمانی است، حجاب معاصی و کدورات حاصله از طغیان و سرکشی نسبت به ساحت قدس پروردگار عالمیان است که قلب را حاجب شود از ادراک حقایق.

و باید دانست که از برای هر یک از اعمال یا سیئه چنان چه در عالم ملکوت صورتی است مناسب با آن، در ملکوت نفس نیز صورتی است که به واسطه آن در باطن ملکوت نفس، یا نورانیت حاصل و قلب مطهر و منور گردد و در این صورت نفس چون آینه صیقل صافی گردد که لایق تجلیات غیبیه و ظهور حقایق و معارف آن شود، و یا ملکوت نفس ظلمانی و پلید شود و در این صورت قلب چون آینه زنگار زده و چرکین گردد که حصول معارف الهیه و حقایق غیبیه در ان عکس نیفکند.